TENET LESSON 13

ព្រះ

មានព្រះដ៏មានព្រះជន្មគង់នៅ និងពិតតែមួយគត់។ ទ្រង់គឺជាអង្គដ៏ឆ្លាតវៃ ខាងវិញ្ញាណ និងជាបុគ្គល ជាអ្នកបង្កើត ព្រះប្រោសលោះ អ្នកការពារ និងជាអ្នកគ្រប់គ្រងសកលលោក។ ព្រះគឺគ្មានដែនកំណត់ក្នុងភាពបរិសុទ្ធ និងភាពល្អឥតខ្ចោះផ្សេងទៀតទាំងអស់។ ព្រះមានឫទ្ធានុភាពគ្រប់បែបយ៉ាង និង គ្រប់ព្រះហឫទ័យ។ ហើយចំណេះដឹងដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់ទ្រង់បានពង្រីកដល់អ្វីៗទាំងអស់ អតីតកាល បច្ចុប្បន្នកាល និងអនាគត រួមទាំងការសម្រេចចិត្តនាពេលអនាគតនៃសត្វមានសេរីភាពរបស់ទ្រង់។ ចំពោះទ្រង់ យើងជំពាក់សេចក្តីស្រឡាញ់ ការគោរព និងការគោរពប្រតិបត្តិខ្ពស់បំផុត។ ព្រះត្រៃឯកដ៏អស់កល្បជានិរន្តរ៍ បង្ហាញអង្គទ្រង់ដល់យើងថាជាព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ជាមួយនឹងលក្ខណៈផ្ទាល់ខ្លួនដាច់ដោយឡែកពីគ្នា ប៉ុន្តែដោយគ្មានការបែងចែកនៃធម្មជាតិ ខ្លឹមសារ ឬភាពជា។

ក។ ព្រះវរបិតា

ព្រះជាព្រះវរបិតាសោយរាជ្យដោយការយកចិត្តទុកដាក់លើសកលលោករបស់ទ្រង់ សត្វរបស់ទ្រង់ និងលំហូរនៃចរន្តនៃប្រវត្តិសាស្ត្រមនុស្សជាតិ ស្របតាមគោលបំណងនៃព្រះគុណរបស់ទ្រង់។ ព្រះអង្គមានឫទ្ធានុភាពគ្រប់បែបយ៉ាង ចេះដឹងទាំងអស់ ស្រឡាញ់សព្វគ្រប់ និងមានប្រាជ្ញា។ ព្រះជាបិតានៅក្នុងសេចក្ដីពិតចំពោះអស់អ្នកដែលក្លាយជាកូនរបស់ព្រះតាមរយៈសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ ទ្រង់ជាឪពុកក្នុងអាកប្បកិរិយារបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្សទាំងអស់។

លោកុប្បត្ដិ ១: ១; ២: ៧; និក្ខមនំ ៣:១៤; ៦: ២-៣; លេវីវិន័យ ២២: ២; ចោទិយកថា ៦: ៤; ៣២: ៦; ទំនុកដំកើង ១៩: ១-៣; អេសាយ ៤៣: ៣,១៥; ៦៤: ៨; ម៉ាកុស ១: ៩-១១; យ៉ូហាន ៤:២៤; ៥:២៦; ១៤: ៦-១៣; ១៧: ១-៨; កិច្ចការ ១: ៧; រ៉ូម ៨: ១៤-១៥; កាឡាទី ៤: ៦; ១ យ៉ូហាន ៥: ៧

ខ។ ព្រះជាព្រះរាជបុត្រា

ព្រះគ្រីស្ទគឺជាព្រះរាជបុត្រាដ៏អស់កល្បរបស់ព្រះ។ នៅក្នុងការចាប់កំណើតរបស់គាត់ក្នុងនាមជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទ្រង់បានចាប់កំណើតដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធហើយបានប្រសូតពីព្រហ្មចារីម៉ារី។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះនិងធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះដោយយកអង្គទ្រង់ជាមនុស្សដោយការទាមទារនិងភាពចាំបាច់ហើយកំណត់អត្តសញ្ញាណទ្រង់ទាំងស្រុងជាមួយមនុស្សជាតិដោយគ្មានអំពើបាប។ គាត់បានគោរពក្រិត្យវិន័យដ៏ទេវភាពដោយការគោរពប្រតិបត្តិផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ហើយក្នុងការសុគតជំនួសឈើឆ្កាងទ្រង់បានធ្វើសំវិធានការសំរាប់ការលោះមនុស្សពីអំពើបាប។ ទ្រង់បានរស់ពីសុគតឡើងវិញជាមួយនឹងរូបកាយដែលមានសិរីរុងរឿងហើយបានលេចមកឯពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ជាមនុស្សដែលនៅជាមួយពួកគេមុនពេលគេឆ្កាងទ្រង់។ គាត់បានឡើងទៅលើមេឃហើយឥឡូវត្រូវបានលើកតម្កើងនៅខាងស្តាំដៃនៃព្រះដែលជាអ្នកសម្រុះសម្រួលតែម្នាក់ឯងជាព្រះដែលពេញដោយមនុស្សដែលមានឥទ្ធិពលលើការផ្សះផ្សារវាងព្រះនិងមនុស្ស។ ព្រះអង្គនឹងវិលត្រឡប់មកវិញដោយអំណាចនិងសិរីរុងរឿងដើម្បីវិនិច្ឆ័យពិភពលោកនិងទទួលយកបេសកកម្មប្រោសលោះរបស់ព្រះអង្គ។ ឥឡូវនេះគាត់រស់នៅក្នុងអ្នកជឿទាំងអស់ដូចជាព្រះអម្ចាស់ដែលមានព្រះជន្មរស់និងបច្ចុប្បន្ន។

អេសាយ ៧:១៤; ៥៣; ម៉ាថាយ ១: ១៨-២៣; ៣:១៧; ៨:២៩; ១១:២៧; ១៤:៣៣; យ៉ូហាន ១: ១-១៨,២៩; ១០: ៣០,៣៨; ១១: ២៥-២៧; ១២: ៤៤-៥០; ១៤: ៧-១១; ១៦: ១៥-១៦,២៨; កិច្ចការ ១: ៩; ២: ២២-២៤; ៩: ៤-៥,២០; រ៉ូម ១: ៣-៤; ៣: ២៣-២៦; ៥: ៦-២១; ៨: ១-៣; អេភេសូរ ៤: ៧-១០; ភីលីព ២: ៥-១១; ថែស្សាឡូនិចទី ១ ៤: ១៤-១៨; ធីម៉ូថេទី ១ ២: ៥-៦; ៣:១៦; ទីតុស ២: ១៣-១៤; ហេព្រើរ ១: ១-៣; ៤: ១៤-១៥; ពេត្រុសទី ១ ២: ២១-២៥; ៣:២២; យ៉ូហានទី ១ ១: ៧-៩; ៣: ២; យ៉ូហានទី ២ ៧-៩; វិវរណៈ ១: ១៣-១៦; ១៣: ៨; ១៩:១៦

គ។ ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ

ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ គឺជាព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ ដ៏ទេវភាពពេញលេញ។ លោកបានបំផុសគំនិតមនុស្សបរិសុទ្ធពីបុរាណឲ្យសរសេរបទគម្ពីរ។ តាមរយៈការបំភ្លឺ ទ្រង់អាចឲ្យមនុស្សយល់ពីសេចក្តីពិត ។ ទ្រង់លើកតម្កើងព្រះគ្រីស្ទ។ ទ្រង់កាត់ទោសមនុស្សពីអំពើបាប ពីសេចក្ដីសុចរិត និងការជំនុំជម្រះ។ គាត់ហៅមនុស្សទៅរកព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយមានឥទ្ធិពលដល់ការបង្កើតឡើងវិញ។ នៅពេលនៃការបង្កើតឡើងវិញ ទ្រង់បានធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកដល់អ្នកជឿគ្រប់រូបក្នុងរូបកាយនៃព្រះគ្រីស្ទ។ គាត់បានបណ្ដុះនូវចរិតលក្ខណៈជាគ្រីស្ទាន សម្រាលទុក្ខអ្នកជឿ និងផ្តល់អំណោយខាងវិញ្ញាណដែលពួកគេបម្រើព្រះតាមរយៈក្រុមជំនុំរបស់ទ្រង់។ ទ្រង់ផ្សាភ្ជាប់អ្នកជឿដល់ថ្ងៃនៃការប្រោសលោះចុងក្រោយ។ វត្តមានរបស់គាត់នៅក្នុងគ្រីស្ទបរិស័ទគឺជាការធានាថាព្រះនឹងនាំអ្នកជឿចូលទៅក្នុងភាពពេញលេញនៃឋានៈរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ ទ្រង់បំភ្លឺ និងផ្តល់អំណាចដល់អ្នកជឿ និងក្រុមជំនុំក្នុងការថ្វាយបង្គំ ការផ្សាយដំណឹងល្អ និងការបម្រើ។

យើងក៏ជឿដែរថាពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធកើតឡើងម្តងនៅពេលទទួលបានការសង្គ្រោះ។ ព្រះគម្ពីរប្រាប់យើងថាត្រូវបានបំពេញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធហើយមិនដែលបញ្ជា ឲ្យ យើងទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឡើយ។

នៅក្នុងបទគម្ពីរ នៅពេលដែលឯកសារយោងត្រូវបានផ្តល់ឱ្យទាក់ទងនឹងពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ វាជាការកើតឡើងពិសេសមួយដែលបានផ្តល់ឱ្យអ្នកជឿសម្រាប់គោលបំណងនៃការបម្រើ និងសាក្សី។

យើងព្យាយាមគោរពតាមបញ្ជារបស់ព្រះអម្ចាស់ អេភេសូរ ៤: ៣ « ត្រូវឧស្សាហ៍រក្សាឯកភាពនៃព្រះវិញ្ញាណក្នុងចំណងនៃសន្តិភាព » ។ នៅពេលមានសេចក្ដីសង្គ្រោះ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកដល់អ្នកជឿទាំងអស់ ហើយផ្ដល់អំណោយយ៉ាងហោចណាស់មួយដល់ពួកគេ ដើម្បីប្រើសម្រាប់ការស្ថាបនាសាសនាចក្រ ហើយមិនមែនសម្រាប់ខ្លួនយើងឡើយ។ អំណោយទីសម្គាល់ត្រូវបានផ្តល់ឲ្យដើម្បីផ្ទៀងផ្ទាត់ព្រះយេស៊ូវ សាវក និងបទគម្ពីរ។ ព្រះគម្ពីរបង្រៀនថា ព្រះគម្ពីរគឺជាព្រះបន្ទូលដែលបានសរសេរពេញលេញរបស់ទ្រង់ គឺគ្រប់គ្រាន់ ហើយបានបំពាក់យ៉ាងហ្មត់ចត់ដល់យើងសម្រាប់រាល់កិច្ចការល្អ។ ដោយដឹងពីសេចក្តីពិតទាំងនេះ យើងចង់រក្សាការរួបរួមនៃសាសនាចក្រ ដោយសុំឱ្យសមាជិក និងអ្នកទស្សនាកុំអនុវត្តដោយបើកចំហ ឬបង្រៀនជាគោលលទ្ធិអំពីអំណោយសញ្ញានៅក្នុងសេវាកម្មណាមួយរបស់ព្រះវិហារ មិនថាក្នុង ឬក្រៅបរិវេណសាលានោះទេ។ ការអនុវត្តទាំងនេះរួមមានការនិយាយពាក្យដែលមិនអាចយល់បាន និងវិវរណៈថ្មីរបស់ព្រះ។

លោកុប្បត្ដិ ១: ២; ចៅក្រម ១៤: ៦; ទំនុកតម្កើង ៥១:១១; អេសាយ ៦១: ១-៣; ម៉ាថាយ ១:១៨; ៣:១៦; ម៉ាកុស ១: ១០,១២; លូកា ១:៣៥; ៤: ១.១៨; យ៉ូហាន ៤:២៤; ១៦: ៧-១៤; កិច្ចការ ១: ៨; ២: ១-៤,៣៨; ១០:៤៤; ១៣: ២; ១៩: ១-៦; កូរិនថូសទី ១ ២: ១០-១៤; ៣:១៦; ១២: ៣-១១, ១៣; កាឡាទី ៤: ៦; អេភេសូរ ១: ១៣-១៤; ៤: ៣, ៣០; ៥:១៨; ថែស្សាឡូនីចទី ១ ៥:១៩; ធីម៉ូថេទី ១ ៣:១៦

មនុស្សជាច្រើនដែលអះអាងថាពួកគេជឿថាមានព្រះមួយរស់នៅក្នុងរបៀបដែលបង្ហាញថាមិនសូវមានផលប៉ះពាល់។ គំនិតនៃព្រះដែលគ្រប់គ្រង និងមានសិទ្ធិបញ្ជាក់ភាពខុសគ្នារវាងត្រូវ និងខុស គឺមិនពេញនិយមសព្វថ្ងៃនេះទេ។

គំនិតនៃព្រះដែលពេញនិយមគឺជាគំនិតមួយដែលផ្តោតលើខ្ញុំ ការផ្តល់សម្រាប់ខ្ញុំ ការប្រយុទ្ធដើម្បីខ្ញុំ ហើយសុំអ្វីពីខ្ញុំតិចតួច។ ព្រះដែលមើលថែខ្ញុំរហូតដល់ខ្ញុំឡើងដល់ឋានសួគ៌។

ព្រះគម្ពីរគឺជាប្រភពនៃព័ត៌មានរបស់យើងអំពីព្រះ។ វាចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងព្រះ លោកុប្បត្តិ ១:១, យ៉ូហាន ១:១ហើយបញ្ចប់ដោយព្រះនៅលើបល្ល័ង្ករបស់ទ្រង់។ វិវរណៈ ២២. តួសំខាន់នៃព្រះគម្ពីរគឺព្រះ។ ព្រះគម្ពីរគឺជាកំណត់ត្រានៃអន្តរកម្មរបស់ទ្រង់ និងសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស្ចារ្យចំពោះទ្រង់។ គំនិតរបស់យើងអំពីព្រះគួរតែត្រូវបានបង្កើតឡើងយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន បន្ទាប់ពីការសិក្សាព្រះបន្ទូលដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាម ហើយមិនផ្អែកលើគំនិតរបស់នរណាម្នាក់ឡើយ។

ព្រះត្រូវបានបង្ហាញនៅក្នុងមនុស្សបីនាក់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ (ព្រះវរបិតាព្រះរាជបុត្រាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ) ។ ប៉ុន្តែ ទ្រង់នៅតែជាព្រះតែមួយ។ នេះត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាព្រះត្រីឯក ហើយមានកម្រិតមួយចំនួននៃអាថ៌កំបាំងដែលនឹងត្រូវលាតត្រដាងក្នុងភាពអស់កល្បជានិច្ច។

មេរៀនទី ១៣