ព្រះវិហារនិងនយោបាយ

យើងជឿជាក់ថាព្រះវិហារក្នុងតំបន់នីមួយៗគ្រប់គ្រងដោយខ្លួនឯងហើយត្រូវតែមានសេរីភាពពីការជ្រៀតជ្រែកពីសំណាក់រដ្ឋាភិបាលឬអាជ្ញាធរនយោបាយណាមួយ។ យើងជឿជាក់បន្ថែមទៀតថាមនុស្សគ្រប់រូបមានទំនួលខុសត្រូវដោយផ្ទាល់ចំពោះព្រះនៅក្នុងបញ្ហានៃជំនឿនិងជីវិតហើយថាពួកគេម្នាក់ៗគួរតែមានសេរីភាពក្នុងការថ្វាយបង្គំព្រះដោយផ្អែកលើមនសិការ។

ព្រះគម្ពីរបង្រៀនថា អ្នកដឹកនាំក្នុងក្រុមជំនុំគួរតែជាបុគ្គលដែលគោរពព្រះ សីលធម៌ និងសីលធម៌ ដែលគួរអនុវត្តចំពោះអ្នកដឹកនាំនយោបាយផងដែរ។ ប្រសិនបើអ្នកនយោបាយនឹងធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ឈ្លាសវៃ និងគោរពដល់ព្រះ ពួកគេត្រូវតែមានសីលធម៌ផ្អែកលើព្រះគម្ពីរ ដែលផ្អែកលើការសម្រេចចិត្តដែលពួកគេធ្វើ។

បញ្ហាដូចជាទំហំ និងវិសាលភាពនៃប្រព័ន្ធរដ្ឋាភិបាល និងសេដ្ឋកិច្ច មិនត្រូវបានដោះស្រាយយ៉ាងច្បាស់លាស់នៅក្នុងបទគម្ពីរទេ។ គ្រិស្តបរិស័ទដែលជឿលើព្រះគម្ពីរគួរតែគាំទ្របញ្ហា និងបេក្ខជនដែលប្រកាន់ខ្ជាប់នូវបទគម្ពីរ។ យើង​អាច​ចូល​រួម​ក្នុង​នយោបាយ និង​កាន់​តំណែង​សាធារណៈ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងត្រូវតែមានគំនិតនៅស្ថានសួគ៌ ហើយខ្វល់ខ្វាយនឹងរឿងរបស់ព្រះជាជាងអ្វីៗនៃពិភពលោកនេះ។ មិន​ថា​អ្នក​ណា​កាន់​តំណែង មិន​ថា​យើង​បោះឆ្នោត​ឲ្យ​គេ ឬ​មិន​បោះឆ្នោត មិន​ថា​អ្នក​នោះ​ជា​គណបក្ស​នយោបាយ​ដែល​យើង​ពេញ​ចិត្ត​ឬ​មិន​នោះ​ទេ ព្រះ​គម្ពីរ​បង្គាប់​យើង​ឲ្យ​គោរព​និង​គោរព​ពួកគេ។ យើង​ក៏​គួរ​អធិស្ឋាន​សម្រាប់​អ្នក​ដែល​មាន​អំណាច​លើ​យើង​ដែរ។ យើង​នៅ​ក្នុង​លោក​នេះ ប៉ុន្តែ​មិន​មែន​ជា​ពិភព​លោក​នេះ​ទេ។

មានបញ្ហាជាច្រើនដែលព្រះគម្ពីរចែងយ៉ាងជាក់លាក់។ ទាំងនេះជាបញ្ហាខាងវិញ្ញាណមិនមែនបញ្ហានយោបាយទេ។ បញ្ហាប្រជាប្រិយពីរដែលត្រូវបានដោះស្រាយយ៉ាងច្បាស់គឺការរំលូតកូននិងការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នានិងអាពាហ៍ពិពាហ៍ភេទដូចគ្នា។ សម្រាប់គ្រីស្ទសាសនាដែលជឿតាមព្រះគម្ពីរការរំលូតកូនមិនមែនជាបញ្ហាដែលសិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់ស្ត្រីនោះទេ។ វាជាបញ្ហានៃជីវិតឬការស្លាប់របស់មនុស្សដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងតាមរូបរបស់ព្រះ។ ព្រះគម្ពីរបានថ្កោលទោសការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នានិងអាពាហ៍ពិពាហ៍ភេទដូចគ្នាជាអំពើអសីលធម៌និងខុសពីធម្មជាតិ។

លោកុប្បត្ដិ ១: ២៦-២៧; ៩: ៦; និក្ខមនំ ២១: ២២-២៥; លេវីវិន័យ ១៨:២២; ទំនុកដំកើង ១៣៩: ១៣-១៦; យេរេមា ១: ៥; រ៉ូម ១: ២៦-២៧; ១៣: ១-៧; កូរិនថូសទី ១ ៦: ៩; កូល៉ុស ៣: ១-២; ៤: ២; ថែស្សាឡូនីចទី ១ ៥:១៧; ធីម៉ូថេទី ១ ៣: ១-១៣; ទីតុស ១: ៦-៩; ពេត្រុសទី ១ ២: ១៣-១៧; យ៉ូហានទី ១ ២:១៥