ហិរញ្ញវត្ថុ
គ្រិស្តបរិស័ទមានការគ្រប់គ្រងដ៏បរិសុទ្ធចំពោះដំណឹងល្អ និងជាកាតព្វកិច្ចគ្រប់គ្រងនៅក្នុងទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ពួកគេ។ ដូច្នេះ ពួកគេត្រូវមានកាតព្វកិច្ចបម្រើព្រះគ្រីស្ទដោយពេលវេលា ទេពកោសល្យ និងទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ពួកគេ។
យោងទៅតាមបទគម្ពីរ គ្រិស្ដសាសនិកគួររួមចំណែកដោយចិត្តសប្បាយ ទៀងទាត់ ជាប្រព័ន្ធ សមាមាត្រ និងដោយសេរី ដើម្បីការរីកចម្រើននៃបុព្វហេតុរបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅផែនដី។
យើងជឿថាគម្ពីរសញ្ញាចាស់បានបង្រៀនយ៉ាងច្បាស់លាស់នូវដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ ដែលជា 10% នៃប្រាក់ចំណូលសរុបរបស់យើង (ផ្លែឈើដំបូង) ដែលត្រូវបានផ្តល់ឱ្យព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ឬសាលាប្រជុំក្នុងតំបន់។ (ម៉ាឡាគី 3:10). នៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាថ្មី (ម៉ាថាយ ២៣:២៣)) ព្រះយេស៊ូវមិនបានថ្កោលទោសដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ដល់ពួកអាចារ្យ និងពួកផារិស៊ីទេ ទ្រង់បានសង្កត់ធ្ងន់ថាវាគ្រាន់តែជាផ្នែកមួយនៃការគោរពប្រតិបត្តិប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលជាញឹកញាប់អំពីប្រាក់ ដោយសារវាបានបង្ហាញពីចិត្តរបស់យើង។
បន្ទាប់ពីការបង្កើតព្រះវិហារមក ពុំមានការលើកឡើងអំពីដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ទេ ប៉ុន្តែវានៅតែផ្តោតលើការថ្វាយ។ យើងនៅតែទទួលយកផ្នែកជាច្រើននៃក្រិត្យវិន័យ ព្រោះវាជាមគ្គុទ្ទេសក៍ចំពោះអាកប្បកិរិយារបស់យើង ហើយបង្ហាញពីអំពើបាបរបស់យើង។ ដូចគ្នាដែរ យើងជឿថាដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់គឺជាការណែនាំអំពីកន្លែងដែលត្រូវចាប់ផ្តើមការផ្តល់របស់យើងនៅថ្ងៃនេះ។ លើសពីនេះ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចជំរុញអ្នកជឿឲ្យផ្តល់ចំនួនបន្ថែមពីលើដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់។ ចំនួនទឹកប្រាក់ទាំងនេះត្រូវបានគេហៅថាការផ្តល់។
លោកុប្បត្ដិ ១៤:២០; លេវីវិន័យ ២៧: ៣០-៣២; ចោទិយកថា ៨:១៨; ម៉ាឡាគី ៣: ៨-១២; រ៉ូម ៦: ៦-២២; ១២: ១-២; កូរិនថូសទី ១ ៤: ១-២; ៦: ១៩-២០; ១២; ១៦: ១-៤; កូរិនថូសទី ២ ៨-៩; ១២:១៥; ភីលីព ៤: ១០-១៩; ពេត្រុសទី ១ 1:18-19 ម៉ាថាយ ៦: ១-៤,១៩-២១; ១៩:២១; ២៣:២៣; ២៥:១៤-២៩; លូកា ១២:១៦-២១,៤២; ១៦:១-១៣; កិច្ចការ ២:៤៤-៤៧; ៥:១-១១; ១៧:២៤-២៥; ២០:៣៥ .
នៅពេលដែលវាមកដល់លុយហើយផ្តល់ភាពតានតឹងកើនឡើង។ មានហេតុផលផ្សេងៗគ្នាសម្រាប់រឿងនេះ។ ហេតុផលមួយគឺថាមនុស្សទទួលបានប្រាក់ជាប្រាក់ឈ្នួលសម្រាប់ការងាររបស់ពួកគេ ហើយពួកគេមានអារម្មណ៍ថាវាជារបស់ពួកគេក្នុងការចំណាយតាមដែលពួកគេជ្រើសរើស។ ហេតុផលមួយទៀតគឺមានឧទាហរណ៍របស់រដ្ឋមន្ត្រីតាមទូរទស្សន៍ដែលរៀបចំមនុស្សឲ្យលុយ។ ហេតុផលទីបីគឺថា ពេលខ្លះមនុស្សឱ្យលុយដោយខ្សែភ្ជាប់មកជាមួយ ព្រោះពួកគេចង់គ្រប់គ្រងពីរបៀបដែលលុយត្រូវចំណាយ។
ការឲ្យគឺជាការឲ្យពួកគេជាប្រចាំពេញមួយព្រះគម្ពីរ ហើយការមិនឲ្យធ្វើឲ្យយើងទាស់នឹងលក្ខណៈនៃបទគម្ពីរ។ ការលះបង់ក្នុងព្រះគម្ពីរគឺជាទម្រង់នៃការផ្តល់ឱ្យផងដែរ។ កាអ៊ីននិងអេបិលទាំងពីរបាននាំយកផលដំបូងមកពីជំនួញជាក់លាក់របស់ពួកគេ។ លោកុប្បត្តិ ៤.
លូកា ១២:១៥ រំឭកយើងថាជីវិតរបស់យើងមិនត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុងទ្រព្យសម្បត្តិរបស់យើង។ ជីវិតពិតត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះ និងទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយអ្នកដទៃ។ លុយបានបំផ្លាញទំនាក់ទំនងច្រើនជាងអ្វីដែលធ្លាប់ជួយ។
ព្រះគម្ពីរក៏បង្រៀនផងដែរ។ ភីលីព ៤:១២-១៣ លុយនេះមិនចាំបាច់សម្រាប់សន្តិភាព និងការពេញចិត្តនោះទេ។ មនុស្សដែលមានសុភមង្គលបំផុតដែលខ្ញុំបានជួប ខ្លះជាអ្នកក្រជាងគេ។ បញ្ហាជាច្រើនដងគឺថា លុយចាប់ផ្តើមគ្រប់គ្រងមនុស្ស មិនមែនមនុស្សគ្រប់គ្រងលុយនោះទេ។
ហាកាយ 1:5-9 គឺជាការរំលឹកមួយថា នៅពេលដែលយើងផ្តល់អាទិភាពដល់ទ្រព្យសម្បត្តិ និងសុខុមាលភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ខ្ពស់ជាងអ្វីៗនៃព្រះ នោះទ្រង់ធ្វើឱ្យយើងខកចិត្តចំពោះកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់យើង ដើម្បីរំលឹកយើងឱ្យដាក់ព្រះជាដំបូងនៅក្នុងហិរញ្ញវត្ថុរបស់យើង។