ការអប់រំ
ប្រព័ន្ធអប់រំគ្រីស្ទានគ្រប់គ្រាន់គឺចាំបាច់ដើម្បីបង្កើតកម្មវិធីខាងវិញ្ញាណពេញលេញសំរាប់រាស្រ្តរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ នៅក្នុងការអប់រំគ្រីស្ទានសេរីភាពនៃអ្វីដែលគ្រូបង្រៀននៅក្នុងព្រះវិហារសាលារៀនគ្រីស្ទសាសនាមហាវិទ្យាល័យឬថ្នាក់សិក្ខាសាលាត្រូវបានកំណត់ហើយទទួលខុសត្រូវដោយភាពជាអ្នកដឹកនាំរបស់ព្រះគ្រីស្ទនិងអំណាចនៃបទគម្ពីររបស់គាត់។
លូកា ២:៤០; កូរិនថូសទី ១ ១: ១៨-៣១; អេភេសូរ ៤: ១១-១៦; ភីលីព ៤: ៨; កូល៉ុស ២: ៣-៨-៩; ធីម៉ូថេទី ១ ១: ៣-៧; ធីម៉ូថេទី ២ ២:១៥; ៣: ១៤-១៧; ហេព្រើរ ៥: ១២-៦: ៣; យ៉ាកុប ១: ៥; ៣:១៧
នៅក្នុង ចោទិយកថា ៦:៧, ព្រះដាក់ការសង្កត់ធ្ងន់លើឪពុកម្តាយបង្រៀនកូនរបស់ពួកគេព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ នៅក្នុង ម៉ាថាយ ២៨:២០ព្រះយេស៊ូផ្ទាល់បានសង្កត់ធ្ងន់លើការអប់រំគ្រីស្ទាន។ នេះគ្រាន់តែជាការលើកទឹកចិត្ដមួយចំនួនក្នុងព្រះគម្ពីរ ដើម្បីឱ្យមានប្រព័ន្ធអប់រំគ្រីស្ទាន។ នេះគឺសម្រាប់មនុស្សពេញវ័យផងដែរ មិនត្រឹមតែកុមារប៉ុណ្ណោះទេ។
សព្វថ្ងៃនេះ មានជំនួយជាច្រើនទៀតក្នុងការសិក្សាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាងពេលមុនៗ ហើយនៅមានការខ្វះខាតយ៉ាងច្បាស់នៃចំណេះដឹងអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះក្នុងចំណោមមនុស្សដែលហៅខ្លួនឯងថាជាគ្រិស្តសាសនិក។ រួមជាមួយនឹងជំនួយទាំងអស់បានមកជាមួយការរំខាន និងការល្បួងជាច្រើនដើម្បីកាន់កាប់ពេលវេលា និងគំនិតរបស់យើង។ យើងក៏បានចាប់ផ្ដើមថ្វាយបង្គំកិច្ចការរបស់យើង និងការកម្សាន្តរបស់យើងផងដែរ។
ក្រុមជំនុំគួរតែមានផែនការដ៏ទូលំទូលាយមួយ ដើម្បីបង្ហាត់បង្រៀនមនុស្សគ្រប់វ័យក្នុងក្រុមជំនុំ។ ផែនការនេះគួរតែដឹងពីភាពខុសគ្នានៃការរៀនសូត្រក្នុងចំណោមក្រុមអាយុ។ គួរមានក្រុមដែលអាចរកបានផងដែរសម្រាប់ការពិភាក្សា និងការអនុវត្តសេចក្តីពិតដែលត្រូវបានបង្រៀន។ ចំណេះដឹងតែមួយមុខ មិនមែនជាអ្វីដែលព្រះប៉ងប្រាថ្នាទេ។ កូរិនថូសទី១ ៨:១. ចំណេះដឹងតែមួយមុខអាចនាំឲ្យមានមោទនភាព និងនីតិនិយម។
យ៉ាកុប 3:1 និយាយថា មិនមែនមានតែអ្នកណាម្នាក់ដែលគួរធ្វើជាគ្រូនោះទេ ព្រោះនឹងមានការវិនិច្ឆ័យតឹងរ៉ឹងឬការទទួលខុសត្រូវចំពោះពួកគេ។ ក្នុងនាមជាអ្នកដឹកនាំក្រុមជំនុំ យើងក៏មានទំនួលខុសត្រូវចំពោះអ្នកដែលយើងអនុញ្ញាតឲ្យបង្រៀននៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើងដែរ។