គ្រីបផ្តោតបេសកកម្ម

ស្វែងយល់អំពីសិទ្ធិរបស់យើង

សមាគមព្រះគម្ពីរអភិរក្សស្វែងយល់អំពីសិទ្ធិរបស់យើង

មុនពេលយើងចាប់ផ្តើមបង្រៀនគោលការណ៍ដែលយើងកាន់នៅសមាគមអភិរក្សព្រះគម្ពីរយើងគិតថាវាចាំបាច់ក្នុងការពន្យល់ពីអ្វីដែលជាកម្មសិទ្ធិ។ ជាច្រើនដងមនុស្សច្រឡំគោលការណ៍ឬគោលលទ្ធិដោយការបកស្រាយ។ នៅពេលស្រដៀងគ្នាទាំងពីរគឺខុសគ្នានៅពេលនិយាយអំពីការសិក្សាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ សូមមើលនិយមន័យខាងក្រោម៖
ការបកស្រាយគឺជាសកម្មភាពនៃការពន្យល់អត្ថន័យនៃអ្វីមួយ។
គោលលទ្ធិគឺជាជំនឿឬសំណុំនៃជំនឿដែលបានរៀបចំនិងបង្រៀនដោយសាសនាចក្រគណបក្សនយោបាយឬក្រុមផ្សេងទៀត។
គោលការណ៍ - ជំនឿឬគោលលទ្ធិជាទូទៅត្រូវបានប្រកាន់ខ្ជាប់នូវភាពត្រឹមត្រូវជាចម្បងដែលបានប្រារព្ធធ្វើឡើងជាទូទៅដោយសមាជិកនៃអង្គការចលនាឬវិជ្ជាជីវៈ។
គេអាចមើលឃើញយ៉ាងងាយថាគោលលទ្ធិនិងវេនកំពុងនិយាយដូចគ្នានឹងការបកស្រាយខុសគ្នា។ ការបកប្រែភាសាគឺជាទង្វើនៃការអានឬការស្តាប់អ្វីមួយហើយពន្យល់អត្ថន័យ។ ឧទាហរណ៍មួយគឺការ words ពាក្យនិយាយជាភាសាមួយហើយបន្ទាប់មកប្រាប់ពីនិយមន័យនៃអ្វីដែលបាននិយាយជាភាសាមួយទៀត។
មធ្យោបាយងាយស្រួលបំផុតដើម្បីពិពណ៌នាអំពីភាពខុសគ្នារវាងគោលការណ៍និងគោលលទ្ធិគឺគោលការណ៍ត្រូវបានប្រើនៅពេលពិពណ៌នាអំពីជំនឿតែមួយ។ គោលលទ្ធិត្រូវបានប្រើនៅពេលពិពណ៌នាក្រុមឬជំនឿទាំងមូល។

តើអ្វីទៅជាគោលបំណងរបស់គ្រីស្ទសាសនាឬដេននីក?
ការទំនាក់ទំនងគ្រីស្ទសាសនា
ពាក្យ“ ប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នា” ពិតជាមានន័យថា“ មានភាពដូចគ្នា” ។ នៅពេលដែលយើងប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយមិត្តម្នាក់យើងទាំងពីរនាក់មានអ្វីមួយដូចគ្នា។ ភាសាគឺជាមធ្យោបាយទំនាក់ទំនងធម្មតា។ ទោះបីជាអន្តរកម្មភាគច្រើនរបស់មនុស្សមិនមែនជាពាក្យសម្ដីក៏ដោយការលំបាកខាងភាសាគឺជាបុព្វហេតុសំខាន់បំផុតនៃការបរាជ័យក្នុងការទំនាក់ទំនង។
ព្រះបានប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយមនុស្សតាមវិធីជាច្រើនប៉ុន្តែអ្នកដែលអស្ចារ្យជាងគេគឺព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។ គ្រីស្ទសាសនាគឺជាទំនាក់ទំនងរវាងព្រះនិងមនុស្សដោយផ្អែកលើជីវិតការស្លាប់និងការរស់ឡើងវិញនៃព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ ឥឡូវនេះមនុស្សគ្រប់រូបដែលបានសង្រ្គោះមានទំនាក់ទំនងរស់នៅជាមួយព្រះ។ គ្រិស្ដសាសនិកទាំងនោះដែលអនុញ្ញាត ឲ្យ ចំណងមិត្ដភាពរបស់ពួកគេជាមួយនឹងព្រះមានឥទ្ធិពលទៅលើបុគ្គលិកលក្ខណៈទាំងមូលរបស់ពួកគេ។
គ្រីស្ទបរិស័ទត្រូវបានគេរំពឹងថានឹងមានទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្សផ្សេងទៀតជាពិសេសអ្នកដែលមិនបានសង្រ្គោះហើយនិងគ្រីស្ទបរិស័ទដទៃទៀតក្នុងការប្រកបគ្នា។
នៅពេលមនុស្សម្នាក់សម្រេចចិត្តប្រាប់អ្នកដទៃអំពីជំនឿរបស់ពួកគេលើព្រះយេស៊ូវគាត់នឹងផ្អែកលើបទពិសោធន៍របស់គាត់នៅក្នុងជីវិតឬការសិក្សាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ នៅពេលមនុស្សកាន់តែច្រើនត្រូវបានឈានដល់និងចាប់ផ្តើមជួបជុំគ្នាជាធម្មតាពួកគេនឹងបង្កើតសំណុំនៃគោលការណ៍ដើម្បីអនុញ្ញាតឱ្យអ្នកដែលនៅខាងក្រៅការសេពគប់របស់ពួកគេដឹងពីអ្វីដែលពួកគេជឿឬគោលលទ្ធិណា (គោលការណ៍ទាំងអស់) ដែលពួកគេប្រកាន់ខ្ជាប់។ ដូច្នេះយើងមាននិកាយផ្សេងៗគ្នា។ និកាយជាច្រើនបានបង្កើតគោលការណ៍ឬជំនឿរបស់ពួកគេលើប្រភពឬការបង្រៀនផ្សេងទៀតដែលមិនមាននៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ ផ្ទុយទៅវិញអ្នកផ្សេងទៀតអានព្រះគម្ពីរហើយបកស្រាយអត្ថន័យនៃព្រះគម្ពីរខុសគ្នា។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលយើងនៅស៊ីប៊ីអេគិតថាវាចាំបាច់ក្នុងការសរសេរនិងបោះពុម្ភផ្សាយអ្វីដែលយើងជឿដើម្បីឱ្យអ្នកផ្សេងទៀតចូលរួមជាមួយយើងមានគោលលទ្ធិព្រះគម្ពីរល្អផ្អែកលើមូលដ្ឋាន។
ព្រះគម្ពីរគឺជាកំណត់ត្រានៃការទំនាក់ទំនងរបស់ព្រះ
កំណត់ត្រានៃការប្រាស្រ័យទាក់ទងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាមួយមនុស្សគឺព្រះគម្ពីរ។ ប៉ុន្តែវាមិនត្រឹមតែជាប្រវត្ដិសាស្ដ្រនៃរបៀបដែលព្រះបានជួយមនុស្សនោះទេ។ វាជាមូលដ្ឋាននៃទំនាក់ទំនងរបស់មនុស្សជាមួយព្រះ។ ដោយសារព្រះគម្ពីរគឺជាការប្រាស្រ័យទាក់ទងនៃដំណឹងល្អដល់មនុស្សនៅពេលពួកគេត្រូវការវាត្រូវតែជាប្រភពតែមួយគត់ដែលយើងទាញយកសិទ្ធិរបស់យើង។
ព្រះជាម្ចាស់បង្ហាញអង្គទ្រង់អោយយើងឃើញដោយសមហេតុផលនិងឡូជីខល។ នេះមិនមែនចង់និយាយថាគាត់មិនចេះដឹងខុសត្រូវទេ។ ប៉ុន្តែដោយសារព្រះគម្ពីរបង្រៀនថាមនុស្សបង្កើតរូបនិងរូបដូចព្រះយើងអាចសន្និដ្ឋានថាមនុស្សមានលក្ខណៈសមហេតុផលនិងសមហេតុផល។ ដូចគ្នានេះផងដែរយើងមានកម្រិតនៅក្នុងការយល់ដឹងរបស់យើងត្រូវការទំរង់នៃការប្រាស្រ័យទាក់ទងរវាងព្រះនិងយើងដែលអាចត្រូវបានប្រាស្រ័យទាក់ទងយ៉ាងសមហេតុផលនិងសមហេតុផល។
នៅពេលដែលព្រះមានបន្ទូលទៅកាន់មនុស្ស (ការបំផុសគំនិតឬវិវរណៈ) ជាធម្មតាវានឹងធ្វើតាមមធ្យោបាយសមហេតុផលនិងឡូជីខល។ យើងអាចសន្និដ្ឋានថាព្រះមិនចេះនិយាយទេហើយគាត់ក៏មិនធ្វើរឿងល្ងង់ដែរ។
នៅពេលដែលបុរសម្នាក់ស្វែងរកព្រះគាត់មិនអាចបោះបង់ចោលបញ្ញាដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានអោយគាត់ទេហើយក៏មិនអាចរកឃើញព្រះជាម្ចាស់បានដែរដោយស្វែងរកព្រះអម្ចាស់តាមរបៀបល្ងីល្ងើ។ បណ្តាញទំនាក់ទំនងរវាងព្រះនិងមនុស្សដំណើរការទាំងទិសដៅហើយគ្រីស្ទសាសនាត្រូវតែមានលក្ខណៈសមហេតុផលជានិច្ច។ នោះមិនមានន័យថាបុរសម្នាក់ឬយើងនឹងមានការយល់ដឹងទាំងស្រុងពីព្រះគម្ពីរទាំងមូលនោះទេហើយក៏មិនមែនមានន័យថាព្រះនឹងបង្ហាញអ្វីទាំងអស់ដល់យើងដែរ។ ប៉ុន្តែវាមានន័យថាព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនដែលស្នើសុំឱ្យយើងបំពានគំនិតរបស់យើងឬផ្លូវរបស់ទ្រង់ដើម្បីក្លាយជាគ្រីស្ទបរិស័ទឡើយ។
នៅពេលដំណឹងល្អត្រូវបានបង្ហាញដល់យើងវាត្រូវតែទាក់ទងយើងដូច្នេះយើងយល់ពីវា។ (នោះមិនមានន័យថាព្រះបានផ្លាស់ប្តូរអត្ថន័យនៃខ្លឹមសារនោះទេមានតែលោកទេដែលបានផ្លាស់ប្តូរវិធីនៃការបញ្ចេញមតិដើម្បីផ្តល់ឱ្យយើងនូវការយល់ដឹងកាន់តែច្បាស់។ ) ដោយសារយើងជាមនុស្សដែលមានហេតុផលនិងឡូជីខលដំណឹងល្អត្រូវតែត្រូវបានទាក់ទងមកយើង។ នេះមានន័យថាដំណឹងល្អត្រូវតែមានលក្ខណៈជាប្រព័ន្ធក្នុងមាតិកានិងបទបង្ហាញ។ ពីនេះយើងទទួលបានពាក្យថា "ទ្រឹស្ដីវិទ្យាជាប្រព័ន្ធ" ឬគោលលទ្ធិ។
មានជំហានជាច្រើនក្នុងការធ្វើឱ្យគោលលទ្ធិមានលក្ខណៈ (មានរបៀបរៀបរយ) និងឡូជីខល។
ដំបូងយើងត្រូវមើលការពិតទាំងអស់លើគ្រប់គោលលទ្ធិ។
យើងចាប់ផ្តើមដោយមើលមាតិកាព្រះគម្ពីរប៉ុន្តែយើងក៏រាប់បញ្ចូលការពិតដែលយើងរកឃើញនៅក្នុងការបង្កើតផងដែរ។ ជាឧទាហរណ៍នៅពេលយើងសិក្សាពីលក្ខណៈរបស់ព្រះយើងត្រូវពិចារណាលើអង្គហេតុទាំងអស់របស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលត្រូវបានបង្រៀននៅក្នុងព្រះគម្ពីរអំពីលក្ខណៈរបស់ព្រះ។ យើងនឹងសង្កេតមើលព័ត៌មានដែលទាក់ទងនឹងទ្រង់ដែលយើងរៀនពីចរិតលក្ខណៈរបស់ទ្រង់ពីព្រោះអ្វីៗទាំងនេះនឹងនាំឱ្យមានពន្លឺដៃដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់ក្នុងការបង្កើត។
ទីពីរយើងត្រូវចាត់ថ្នាក់អង្គហេតុទាំងអស់ឱ្យទៅជាអង្គនិច្ច។
នេះមានន័យថាខដែលទាក់ទងនឹងភាពបរិសុទ្ធនិងព្រះគុណរបស់ព្រះត្រូវតែប្រៀបធៀបជាមួយខគម្ពីរដែលបង្រៀនយុត្តិធម៌របស់ព្រះ។ បន្ទាប់មកយើងសរសេរលទ្ធផលនៃការសិក្សានិងការរកឃើញរបស់យើងទៅជាសេចក្តីថ្លែង (គោលការណ៍នានា) ដែលផ្តល់នូវរូបភាពសរុបរបស់មនុស្សនៃព្រះ។
ទីបំផុតយើងត្រូវវិភាគរាល់គោលការណ៍ទាំងអស់របស់យើងដោយប្រាកដថាវាស្របដូច្នេះយើងមិនជំទាស់នឹងអ្វីដែលព្រះគម្ពីរទាំងមូលបង្រៀនទេ។
យើងក៏វិភាគពួកគេដើម្បីធ្វើឱ្យប្រាកដថាជំនឿរបស់យើងត្រូវគ្នាទៅនឹងការពិតនៃអ្វីដែលព្រះកំពុងព្យាយាមទាក់ទងទៅនឹងការបង្កើតរបស់ទ្រង់។ យើងនឹងអភិវឌ្ឍសំណុំនៃគោលការណ៍ដែលនឹងនាំឱ្យយើងមានគោលលទ្ធិត្រឹមត្រូវ។ ឥឡូវនេះយើងត្រូវតែបង្ហាញវាឱ្យច្បាស់និងច្បាស់ដើម្បីឱ្យអ្នកដទៃអាចយល់ពីវិវរណៈសរុបរបស់ព្រះលើប្រធានបទនីមួយៗ។
ដូច្នេះយើងជម្រុញឱ្យអ្នករាល់គ្នាអាននិងសិក្សារាល់គោលការណ៍ដែលយើងបានចុះបញ្ជីដែលបង្កើតជាគោលលទ្ធិរបស់យើង។ បន្ទាប់ពីការសិក្សាបែបនេះពួកគេនឹងអាចប្រាស្រ័យទាក់ទងពួកគេជាមួយអ្នកដទៃបង្រៀនពួកគេដោយមានទំនុកចិត្តនិងការយោគយល់ពេញលេញហើយចុងក្រោយនាំពួកគេឱ្យមានទំនាក់ទំនងកាន់តែស៊ីជម្រៅនិងមានអត្ថន័យជាមួយព្រះគ្រីស្ទ។

kmKhmer