ការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា

នៅពេលពិនិត្យមើលអ្វីដែលព្រះគម្ពីរចែងអំពីការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាវាចាំបាច់ត្រូវបែងចែករវាងភេទដូចគ្នា ឥរិយាបទ និងស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា ទំនោរចិត្ដ ឬ ទាក់ទាញ។ វាគឺជាភាពខុសគ្នារវាងអំពើបាបសកម្មនិងស្ថានភាពអកម្មនៃការល្បួង។ អាកប្បកិរិយាស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាគឺជាអំពើបាបប៉ុន្តែព្រះគម្ពីរមិនដែលនិយាយថាការល្បួងគឺជាអំពើបាបទេ។ និយាយដោយសាមញ្ញការតស៊ូជាមួយការល្បួងអាចនាំឱ្យមានបាបប៉ុន្តែការតស៊ូដោយខ្លួនឯងមិនមែនជាអំពើបាបទេ។

រ៉ូម ១: ២៦–២៧ បង្រៀនថាការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាគឺជាលទ្ធផលនៃការបដិសេធនិងមិនគោរពព្រះ។ នៅពេលមនុស្សបន្តធ្វើបាបនិងមិនជឿព្រះទ្រង់«ប្រគល់ពួកគេទៅ»នូវអំពើអាក្រក់និងថោកទាបថែមទៀតដើម្បីបង្ហាញពួកគេពីភាពឥតប្រយោជន៍និងភាពអស់សង្ឃឹមនៃជីវិតក្រៅពីព្រះ។ ផលផ្លែមួយនៃការបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះគឺការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា។ កូរិនថូសទី ១ ៦: ៩ ប្រកាសថាអ្នកដែលស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាហើយដូច្នេះបំពានលើសណ្តាប់ធ្នាប់ដែលបានបង្កើតរបស់ព្រះមិនត្រូវបានរក្សាទុកទេ។

នៅក្នុង កូរិនថូសទី ១ ៦:១១ប៉ូលបានបង្រៀនពួកគេថា៖ «នោះគឺជាអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នា បាន។ តែអ្នកត្រូវបានលាងសំអាតហើយអ្នកត្រូវបានរាប់ជាបរិសុទ្ធអ្នកបានរាប់ជាសុចរិតនៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទនិងដោយព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះរបស់យើង” (គូសបញ្ជាក់បន្ថែម) ។ និយាយម៉្យាងទៀតបងប្អូននៅទីក្រុងកូរិនថូសមួយចំនួនមុនពេលពួកគេបានសង្រ្គោះបានរស់នៅក្នុងរបៀបរស់នៅស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា។ ប៉ុន្ដែគ្មានអំពើបាបណាដែលធំជាងការលាងសំអាតរបស់ព្រះយេស៊ូវឡើយ។ ពេលដែលបានសម្អាតរួចហើយយើងលែងត្រូវបានកំណត់ដោយអំពើបាបទៀតហើយ។

ការល្បួងឱ្យចូលរួមក្នុងអាកប្បកិរិយាស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាគឺពិតជាមានចំពោះមនុស្សជាច្រើន។ មនុស្សប្រហែលជាមិនតែងតែអាចគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ឬអារម្មណ៍របស់ពួកគេបានទេប៉ុន្តែពួកគេ អាច គ្រប់គ្រងអ្វីដែលពួកគេធ្វើជាមួយអារម្មណ៍ទាំងនោះ (ពេត្រុសទី ១ ១: ៥-៨)។ យើងទាំងអស់គ្នាមានទំនួលខុសត្រូវដើម្បីទប់ទល់នឹងការល្បួង (អេភេសូរ ៦:១៣)។ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវតែផ្លាស់ប្តូរដោយការរំofកចិត្តរបស់យើង (រ៉ូម ១២: ២)។ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវតែ«ដើរដោយព្រះវិញ្ញាណ»ដើម្បីមិនបំពេញ«បំណងប្រាថ្នាខាងសាច់ឈាម» (កាឡាទី ៥:១៦) ។

នៅទីបំផុតព្រះគម្ពីរមិនបានពិពណ៌នាអំពីការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាថាជាអំពើ«ធំជាង»ឯណាទាំងអស់។ អំពើបាបទាំងអស់គឺជាការប្រមាថដល់ព្រះ។

រ៉ូម ១:២៦–២៧; ១២:២; កូរិនថូសទី១ ៦:៩-១១; កាឡាទី ៥:១៦; អេភេសូរ ៦:១៣; ពេត្រុសទី១ ១:៥–៨