ការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា

នៅពេលពិនិត្យមើលអ្វីដែលព្រះគម្ពីរចែងអំពីការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា វាជារឿងសំខាន់ក្នុងការបែងចែករវាងអាកប្បកិរិយាស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា និងទំនោរស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា ឬការទាក់ទាញ។ វាគឺជាភាពខុសគ្នារវាងអំពើបាបសកម្ម និងស្ថានភាពអកម្មនៃការល្បួង។ អាកប្បកិរិយា​ស្រឡាញ់​ភេទ​ដូច​គ្នា​គឺ​ជា​អំពើ​បាប ប៉ុន្តែ​គម្ពីរ​មិន​ដែល​ចែង​ថា​ការ​ល្បួង​ជា​អំពើ​បាប​ឡើយ។ និយាយឱ្យសាមញ្ញ ការតស៊ូនឹងការល្បួងអាចនាំទៅរកអំពើបាប ប៉ុន្តែការតស៊ូដោយខ្លួនឯងមិនមែនជាអំពើបាបទេ។

រ៉ូម ១: ២៦–២៧ បង្រៀនថាការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាគឺជាលទ្ធផលនៃការបដិសេធនិងមិនគោរពព្រះ។ នៅពេលមនុស្សបន្តធ្វើបាបនិងមិនជឿព្រះទ្រង់«ប្រគល់ពួកគេទៅ»នូវអំពើអាក្រក់និងថោកទាបថែមទៀតដើម្បីបង្ហាញពួកគេពីភាពឥតប្រយោជន៍និងភាពអស់សង្ឃឹមនៃជីវិតក្រៅពីព្រះ។ ផលផ្លែមួយនៃការបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះគឺការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា។ កូរិនថូសទី ១ ៦: ៩ ប្រកាសថាអ្នកដែលស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាហើយដូច្នេះបំពានលើសណ្តាប់ធ្នាប់ដែលបានបង្កើតរបស់ព្រះមិនត្រូវបានរក្សាទុកទេ។

នៅក្នុង កូរិនថូសទី ១ ៦:១១ប៉ូលបានបង្រៀនពួកគេថា៖ «នោះគឺជាអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នា បាន។ តែអ្នកត្រូវបានលាងសំអាតហើយអ្នកត្រូវបានរាប់ជាបរិសុទ្ធអ្នកបានរាប់ជាសុចរិតនៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទនិងដោយព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះរបស់យើង” (គូសបញ្ជាក់បន្ថែម) ។ និយាយម៉្យាងទៀតបងប្អូននៅទីក្រុងកូរិនថូសមួយចំនួនមុនពេលពួកគេបានសង្រ្គោះបានរស់នៅក្នុងរបៀបរស់នៅស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា។ ប៉ុន្ដែគ្មានអំពើបាបណាដែលធំជាងការលាងសំអាតរបស់ព្រះយេស៊ូវឡើយ។ ពេលដែលបានសម្អាតរួចហើយយើងលែងត្រូវបានកំណត់ដោយអំពើបាបទៀតហើយ។

ការល្បួងឱ្យចូលរួមក្នុងអាកប្បកិរិយាស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាគឺពិតជាមានចំពោះមនុស្សជាច្រើន។ មនុស្សប្រហែលជាមិនតែងតែអាចគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ឬអារម្មណ៍របស់ពួកគេបានទេប៉ុន្តែពួកគេ អាច គ្រប់គ្រងអ្វីដែលពួកគេធ្វើជាមួយអារម្មណ៍ទាំងនោះ (ពេត្រុសទី ១ ១: ៥-៨)។ យើងទាំងអស់គ្នាមានទំនួលខុសត្រូវដើម្បីទប់ទល់នឹងការល្បួង (អេភេសូរ ៦:១៣)។ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវតែផ្លាស់ប្តូរដោយការរំofកចិត្តរបស់យើង (រ៉ូម ១២: ២)។ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវតែ«ដើរដោយព្រះវិញ្ញាណ»ដើម្បីមិនបំពេញ«បំណងប្រាថ្នាខាងសាច់ឈាម» (កាឡាទី ៥:១៦) ។

នៅទីបំផុតព្រះគម្ពីរមិនបានពិពណ៌នាអំពីការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាថាជាអំពើ«ធំជាង»ឯណាទាំងអស់។ អំពើបាបទាំងអស់គឺជាការប្រមាថដល់ព្រះ។

រ៉ូម ១:២៦–២៧; ១២:២; កូរិនថូសទី១ ៦:៩-១១; កាឡាទី ៥:១៦; អេភេសូរ ៦:១៣; ពេត្រុសទី១ ១:៥–៨

ប្រធានបទ​មួយ​ដែល​បែក​បាក់​គ្នា​ខ្លាំង​បំផុត​ក្នុង​សាសនា​គ្រិស្ត​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ គឺ​បញ្ហា​នៃ​ការ​ស្រឡាញ់​ភេទ​ដូច​គ្នា។ មានកំហុសជាច្រើននៅលើភាគីទាំងពីរនៃបញ្ហានេះ។ នៅម្ខាងបញ្ហាបានក្លាយទៅជាបញ្ហានៃការរើសអើង និងមិនមែនជាបញ្ហារបស់អ្នកណាដែលតស៊ូជាមួយអំពើបាបនោះទេ។ វាបាននាំឱ្យមានអាកប្បកិរិយានៃភាពសុចរិតដោយខ្លួនឯង ដែលមិនគួរនិយាយអំពីពួកគ្រីស្ទានឡើយ។

កំហុសមួយទៀតនិយាយថា បើអ្នកមិនយល់ព្រមជាមួយខ្ញុំ នោះអ្នកស្អប់ខ្ញុំ។ ការបំបែកសេចក្តីថ្លែងការណ៍នេះចេញពីអំណះអំណាងធ្វើឱ្យវាច្បាស់ថាវាមិនពិត។ ប៉ុន្តែការឆ្លើយតបខាងផ្លូវអារម្មណ៍របស់មនុស្សជាច្រើនដែលកំពុងរស់នៅក្នុងរបៀបរស់នៅដែលស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាដែលអាចត្រូវបានធ្វើបាប ឬបានទទួលជនរងគ្រោះពីអ្នកផ្សេងទៀតដែលត្រូវបានគេធ្វើបាបគឺខ្លាំងណាស់។

កំហុសទីបីសព្វថ្ងៃនេះគឺក្រុមជំនុំដែលមានបំណងសម្របសម្រួលការបង្រៀនច្បាស់លាស់នៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ហើយទទួលយកមនុស្សដែលរស់នៅក្នុងរបៀបរស់នៅដែលស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា ហាក់ដូចជាមិនមែនជាអំពើបាប។ ការទទួលអំពើបាបនេះ ហាក់ដូចជាត្រឹមត្រូវគឺជាការបំពានយ៉ាងច្បាស់នៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ហើយបើកទ្វារនៃការជំនុំជំរះ។ អេសាយ ៥:២០.

ចំណាំ៖ នេះ​មិន​មែន​ជា​តំបន់​តែ​មួយ​គត់​ដែល​ក្រុម​ជំនុំ​មួយ​ចំនួន​កំពុង​តស៊ូ​នឹង​សេចក្ដី​ពិត។ មានព្រះវិហារសព្វថ្ងៃនេះ ដែលស្ម័គ្រចិត្ដមិនអើពើនឹងមនុស្សដែលប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ ដើម្បីរក្សាការបរិច្ចាគមក។ ការលែងលះដោយហេតុផលណាមួយត្រូវបានទទួលយកយ៉ាងទូលំទូលាយ។ ការរំលូតកូនត្រូវបានទទួលយកដោយអ្នកខ្លះថាជាការឆ្លើយតបប្រកបដោយមេត្តា។ គន្លឹះមួយក្នុងចំណោមគន្លឹះទាំងនេះគឺថា មានព្រះវិហារ និងនិកាយមួយចំនួនធំដែលជឿថា ព្រះគម្ពីរមានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ មិនមែនថាវាជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះនោះទេ។

ក្នុង​នាម​ជា​គ្រិស្តសាសនិក​ដែល​ជឿ​ថា​ព្រះ​គម្ពីរ​បង្រៀន​ថា​ការ​ស្រឡាញ់​ភេទ​ដូច​គ្នា​ជា​អំពើ​បាប យើង​ត្រូវ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​មិន​ត្រូវ​ចោទ​ប្រកាន់​មិន​ពិត ប្រើ​ស្លាក​ដែល​បង្ក​របួស​ស្នាម ឬ​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះ​អ្នក​ដែល​មិន​យល់​ស្រប​ខុស​ពី​មនុស្ស​បាប​ឯ​ទៀត។ នោះ​មិន​មាន​ន័យ​ថា​យើង​អត់​ទោស ឬ​ទទួល​យក​អាកប្បកិរិយា​របស់​គេ​ថា​ត្រឹម​ត្រូវ​នោះ​ទេ។

យើង​ត្រូវ​មាន​ចិត្ត​សប្បុរស និង​បង្ហាញ​ព្រះគុណ​ចំពោះ​អ្នក​ដែល​មាន​ការ​លំបាក។ ហើយនៅពេលជាមួយគ្នានេះដែរ ចូររឹងមាំនៅក្នុងការជឿជាក់របស់យើងអំពីសេចក្តីពិតនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ យើង​ត្រូវ​ការ​ប្រាជ្ញា​នៃ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ក្នុង​របៀប​ដោះស្រាយ​ស្ថានភាព​នេះ​ដោយ​ព្រះគុណ និង​ប្រាជ្ញា។