ពហុពន្ធភាព
ព្រះគម្ពីរបង្ហាញភាពឯកកោជាផែនការដែលអនុលោមតាមឧត្តមគតិរបស់ព្រះសម្រាប់អាពាហ៍ពិពាហ៍។ ព្រះគម្ពីរចែងថា ព្រះបំណងដើមរបស់ព្រះគឺចង់ឲ្យបុរសតែម្នាក់រៀបការជាមួយនឹងស្ត្រីតែម្នាក់៖ «ដោយហេតុនេះ បុរសនឹងចាកចេញពីឪពុកម្ដាយ ហើយរួមជាមួយនឹងភរិយា [មិនមែនប្រពន្ធ] ហើយពួកគេនឹងក្លាយជាសាច់ឈាមតែមួយ [ មិនមែនសាច់]។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ធីម៉ូថេ និងទីតុសបានផ្តល់ « ប្ដីប្រពន្ធតែមួយ » នៅក្នុងបញ្ជីលក្ខណៈសម្បត្តិសម្រាប់ការដឹកនាំខាងវិញ្ញាណ ។ ពាក្យនេះអាចត្រូវបានបកប្រែតាមន័យត្រង់ថាជា «បុរសតែមួយ»។ អេភេសូរនិយាយអំពីទំនាក់ទំនងរវាងស្វាមីនិងភរិយា។ ពេលសំដៅលើស្វាមី (ឯកវចនៈ) ក៏តែងសំដៅទៅលើភរិយា (ឯកវចនៈ)។ «ដ្បិតប្ដីជាមេរបស់ប្រពន្ធ [ឯកវចនៈ] … អ្នកណាដែលស្រឡាញ់ប្រពន្ធខ្លួន [ឯកវចនៈ] ស្រឡាញ់ខ្លួនឯង។
លោកុប្បត្ដិ ២:២៤; អេភេសូរ ៥: ២២-៣៣; ធីម៉ូថេទី ១ ៣: ២,១២; ទីតុស ១: ៦; កូរិនថូសទី១ ៧:២
ពហុពន្ធភាពកំពុងរៀបការជាមួយមនុស្សច្រើនជាងម្នាក់ក្នុងពេលតែមួយ។ វាមិនមែនជាទម្លាប់ធម្មតាទេសព្វថ្ងៃនេះ ទោះបីជានៅតែមានក្រុមដែលអនុវត្តវាក៏ដោយ។ វាមិនស្របច្បាប់នៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិកទេ។
ព្រះគម្ពីរគឺជាអត្ថបទដ៏ទូលំទូលាយបំផុតស្តីពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលមាន។ វាជាមូលដ្ឋានគ្រឹះសម្រាប់ច្បាប់បច្ចុប្បន្នជាច្រើនទាក់ទងនឹងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ទោះបីជាបច្ចុប្បន្នកំពុងផ្លាស់ប្តូរក៏ដោយ។ នៅក្នុងសួនច្បារ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតអ័ដាម និងអេវ៉ា ហើយបានប្រទានឱ្យពួកគេនូវបន្ទុកដើម្បីបង្កើតផលផ្លែ និងគុណ។ (លោកុប្បត្តិ ១:២៨)។ នេះគឺជាឧទាហរណ៍ដំបូងនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ ហើយដូច្នេះព្រះបានបង្កើតគូស្វាមីភរិយាមួយគូជាគ្រួសារដ៏ល្អរបស់គាត់។ ព្រះបានបង្កើតគោលការណ៍សាច់តែមួយ លោកុប្បត្តិ 2:24ដែលជាកញ្ចក់នៃទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះ។ (អេភេសូរ ៥:៣២)។
មានឧទាហរណ៍ជាច្រើននៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់របស់មនុស្សដែលមានប្រពន្ធច្រើន។ ព្រះគម្ពីរមិនដែលថ្កោលទោសជាពិសេសចំពោះពហុពន្ធភាពទេ ប៉ុន្តែមានឧទាហរណ៍ជាច្រើនដែលវាមានឥទ្ធិពលអវិជ្ជមានលើគ្រួសារតាមរយៈការច្រណែន និងការប្រកួតប្រជែង។ គំរូព្រះគម្ពីរនៃបុរសម្នាក់ និងប្រពន្ធតែមួយ ដែលជាវិធីដែលព្រះបានបង្កើតអាពាហ៍ពិពាហ៍ គឺជាគំរូដែលត្រូវបានរកឃើញជាប់លាប់នៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាថ្មី។ ព្រះគម្ពីរក៏ប្រាប់យើងឲ្យធ្វើតាមច្បាប់នៃដែនដី លុះត្រាតែវាហាមឃាត់ការចែកចាយដំណឹងល្អនោះ។ (រ៉ូម ១៣:១-២; កិច្ចការ ៥:២៩)។ បញ្ហាពហុពន្ធភាពមិនឡើងដល់កម្រិតនេះទេ។ ដូច្នេះ គោលជំហររបស់យើងគឺថាព្រះគម្ពីរសរសើរការរៀបការរវាងបុរសម្នាក់និងស្ត្រីតែមួយ។