គ្រីបផ្តោតបេសកកម្ម

មេរៀនទី ១១

ហិរញ្ញវត្ថុ

គ្រិស្តបរិស័ទមានការគ្រប់គ្រងដ៏បរិសុទ្ធចំពោះដំណឹងល្អ និងជាកាតព្វកិច្ចគ្រប់គ្រងនៅក្នុងទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ពួកគេ។ ដូច្នេះ ពួក​គេ​ត្រូវ​មាន​កាតព្វកិច្ច​បម្រើ​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ដោយ​ពេល​វេលា ទេពកោសល្យ និង​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​របស់​ពួក​គេ។

យោង​ទៅ​តាម​បទ​គម្ពីរ គ្រិស្ដ​សាសនិក​គួរ​រួម​ចំណែក​ដោយ​ចិត្ត​សប្បាយ ទៀងទាត់ ជា​ប្រព័ន្ធ សមាមាត្រ និង​ដោយ​សេរី ដើម្បី​ការ​រីក​ចម្រើន​នៃ​បុព្វហេតុ​របស់​ព្រះ​គ្រីស្ទ​នៅ​ផែនដី។

យើងជឿថាគម្ពីរសញ្ញាចាស់បានបង្រៀនយ៉ាងច្បាស់លាស់នូវដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ ដែលជា 10% នៃប្រាក់ចំណូលសរុបរបស់យើង (ផ្លែឈើដំបូង) ដែលត្រូវបានផ្តល់ឱ្យព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ឬសាលាប្រជុំក្នុងតំបន់។ (ម៉ាឡាគី 3:10). នៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាថ្មី (ម៉ាថាយ ២៣:២៣)) ព្រះយេស៊ូវមិនបានថ្កោលទោសដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ដល់ពួកអាចារ្យ និងពួកផារិស៊ីទេ ទ្រង់បានសង្កត់ធ្ងន់ថាវាគ្រាន់តែជាផ្នែកមួយនៃការគោរពប្រតិបត្តិប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះយេស៊ូ​បាន​មាន​បន្ទូល​ជា​ញឹក​ញាប់​អំពី​ប្រាក់ ដោយ​សារ​វា​បាន​បង្ហាញ​ពី​ចិត្ត​របស់​យើង។

បន្ទាប់​ពី​ការ​បង្កើត​ព្រះវិហារ​មក ពុំ​មាន​ការ​លើក​ឡើង​អំពី​ដង្វាយ​មួយ​ភាគ​ក្នុង​ដប់​ទេ ប៉ុន្តែ​វា​នៅ​តែ​ផ្តោត​លើ​ការ​ថ្វាយ។ យើង​នៅ​តែ​ទទួល​យក​ផ្នែក​ជា​ច្រើន​នៃ​ក្រិត្យ​វិន័យ ព្រោះ​វា​ជា​មគ្គុទ្ទេសក៍​ចំពោះ​អាកប្បកិរិយា​របស់​យើង ហើយ​បង្ហាញ​ពី​អំពើ​បាប​របស់​យើង។ ដូចគ្នាដែរ យើងជឿថាដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់គឺជាការណែនាំអំពីកន្លែងដែលត្រូវចាប់ផ្តើមការផ្តល់របស់យើងនៅថ្ងៃនេះ។ លើសពីនេះ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ​អាច​ជំរុញ​អ្នក​ជឿ​ឲ្យ​ផ្តល់​ចំនួន​បន្ថែម​ពីលើ​ដង្វាយ​មួយភាគ​ក្នុង​ដប់។ ចំនួនទឹកប្រាក់ទាំងនេះត្រូវបានគេហៅថាការផ្តល់។

លោកុប្បត្ដិ ១៤:២០; លេវីវិន័យ ២៧: ៣០-៣២; ចោទិយកថា ៨:១៨; ម៉ាឡាគី ៣: ៨-១២; រ៉ូម ៦: ៦-២២; ១២: ១-២; កូរិនថូសទី ១ ៤: ១-២; ៦: ១៩-២០; ១២; ១៦: ១-៤; កូរិនថូសទី ២ ៨-៩; ១២:១៥; ភីលីព ៤: ១០-១៩; ពេត្រុសទី ១ 1:18-19 ម៉ាថាយ ៦: ១-៤,១៩-២១; ១៩:២១; ២៣:២៣; ២៥:១៤​-​២៩; លូកា ១២:១៦-២១,៤២; ១៦:១​-​១៣; កិច្ចការ ២:៤៤-៤៧; ៥:១​-​១១; ១៧:២៤​-​២៥; ២០:៣៥ .

នៅពេលដែលវាមកដល់លុយហើយផ្តល់ភាពតានតឹងកើនឡើង។ មានហេតុផលផ្សេងៗគ្នាសម្រាប់រឿងនេះ។ ហេតុផលមួយគឺថាមនុស្សទទួលបានប្រាក់ជាប្រាក់ឈ្នួលសម្រាប់ការងាររបស់ពួកគេ ហើយពួកគេមានអារម្មណ៍ថាវាជារបស់ពួកគេក្នុងការចំណាយតាមដែលពួកគេជ្រើសរើស។ ហេតុផល​មួយ​ទៀត​គឺ​មាន​ឧទាហរណ៍​របស់​រដ្ឋមន្ត្រី​តាម​ទូរទស្សន៍​ដែល​រៀបចំ​មនុស្ស​ឲ្យ​លុយ។ ហេតុផលទីបីគឺថា ពេលខ្លះមនុស្សឱ្យលុយដោយខ្សែភ្ជាប់មកជាមួយ ព្រោះពួកគេចង់គ្រប់គ្រងពីរបៀបដែលលុយត្រូវចំណាយ។

ការ​ឲ្យ​គឺ​ជា​ការ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ជា​ប្រចាំ​ពេញ​មួយ​ព្រះ​គម្ពីរ ហើយ​ការ​មិន​ឲ្យ​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ទាស់​នឹង​លក្ខណៈ​នៃ​បទ​គម្ពីរ។ ការលះបង់ក្នុងព្រះគម្ពីរគឺជាទម្រង់នៃការផ្តល់ឱ្យផងដែរ។ កាអ៊ីន​និង​អេបិល​ទាំង​ពីរ​បាន​នាំ​យក​ផល​ដំបូង​មក​ពី​ជំនួញ​ជាក់លាក់​របស់​ពួក​គេ។ លោកុប្បត្តិ ៤.

លូកា ១២:១៥ រំឭក​យើង​ថា​ជីវិត​របស់​យើង​មិន​ត្រូវ​បាន​រក​ឃើញ​នៅ​ក្នុង​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​របស់​យើង​។ ជីវិតពិតត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះ និងទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយអ្នកដទៃ។ លុយបានបំផ្លាញទំនាក់ទំនងច្រើនជាងអ្វីដែលធ្លាប់ជួយ។

ព្រះគម្ពីរក៏បង្រៀនផងដែរ។ ភីលីព ៤:១២-១៣ លុយនេះមិនចាំបាច់សម្រាប់សន្តិភាព និងការពេញចិត្តនោះទេ។ មនុស្សដែលមានសុភមង្គលបំផុតដែលខ្ញុំបានជួប ខ្លះជាអ្នកក្រជាងគេ។ បញ្ហាជាច្រើនដងគឺថា លុយចាប់ផ្តើមគ្រប់គ្រងមនុស្ស មិនមែនមនុស្សគ្រប់គ្រងលុយនោះទេ។

ហាកាយ 1:5-9 គឺជាការរំលឹកមួយថា នៅពេលដែលយើងផ្តល់អាទិភាពដល់ទ្រព្យសម្បត្តិ និងសុខុមាលភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ខ្ពស់ជាងអ្វីៗនៃព្រះ នោះទ្រង់ធ្វើឱ្យយើងខកចិត្តចំពោះកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់យើង ដើម្បីរំលឹកយើងឱ្យដាក់ព្រះជាដំបូងនៅក្នុងហិរញ្ញវត្ថុរបស់យើង។

kmKhmer